Dit is wat ik wil.. toch?

Inmiddels zit ik twee weken in Enguiso. Op het moment dat ik dit schrijf zit ik buiten in de zon, voor mijn appartementje, te genieten van alle rust en het fantastische uitzicht. Zonder te overdrijven zit ik hier in een waanzinnig mooie omgeving. Op de achtergrond hoor ik zo nu en dan een auto voorbij rijden en in de verte hoor ik twee oudere mannen Italiaans met elkaar praten. De vogels doen de hele dag door hun uiterste best om zo hard en zuiver mogelijk te fluiten. Ik was op zoek naar rust en een inspirerende omgeving. Nou ik kan je vertellen dat ik dat hier zeker heb gevonden.

Daarbij wil ik wel gelijk zeggen dat het niet allemaal zo romantisch en rooskleurig is als nu lijkt. De eerste dagen hier in Enguiso waren erg wennen. Het contrast met Milaan was enorm en om deze overgang iets gemakkelijker te maken, besloot ik een overnachting te boeken in Bergamo. Van zaterdag op zondag (alweer ruim twee weken geleden) verbleef ik daar in een schattig en afgelegen verbouwde boerderij en bezocht ik Bergamo Alta. Even wennen aan het ‘alleen zijn’ en aan die rust, dacht ik. En dat bleek een verstandige keuze. Na mijn tussenstop in Bergamo, kon ik niet wachten om mijn volgende avontuur aan te gaan.

Dus vertrok ik zondagochtend vroeg, in de stromende regen, richting Enguiso. Na een reis van ongeveer twee uur kwam ik aan in Riva del Garda, een grote stad aan het Gardameer. Vanaf daar was ik er bijna en moest ik alleen nog 'even' de bergen in. Heel eerlijk had ik er geen seconde over nagedacht hoe deze route er uit zou kunnen zien. De route naar Enguiso (en sowieso naar het Ledromeer) bleek dwars door de bergen te gaan en duurde ongeveer 20 minuten. Ik ben wel een (hele goede) ervaren bestuurder, maar ik had nog nooit in mijn eentje over een onbekende ‘bergweg’ gereden. Ik had geen idee waar ik naartoe ging en moest de ene na de andere scherpe bocht omhoog nemen. Steeds verder de bergen in zonder dat ik wist welke snelheid hier 'normaal' was. Ik wil wel gelijk even zeggen dat ik hier inmiddels een stuk zelfverzekerder achter het stuur zit. En ik zeker niet meer behoor tot de 'toeristen die hier voor het eerst rijden'. En ik moet zeggen dat ik best wel trots ben op mezelf!

Vanaf het Ledromeer was het nog ongeveer 5 minuten de bergen in, naar Enguiso. Ja.. dit was dus wel echt waar ik om gevraagd had en waar ik naar op zoek was. Toch? Want toen ik in de stromende regen aankwam bij mijn appartement in Enguiso, en vlak daarvoor ook nog mijn spiegel had beschadigd bij een nét te smalle doorgang (later kwam ik erachter dat ik ook gewoon een normale weg kan nemen) was mijn eerste gedachte: “Wat doe ik mezelf aan?” En die vraag heb ik mezelf de afgelopen twee weken ook zeker nog een aantal gesteld. Al moet ik zeggen dat ik er steeds meer de humor van ging inzien.

Een aantal dagen na mijn aankomst in Enguiso, kwam mijn moeder op bezoek. Vier dagen lang hebben we de toeristische, mooie en natuurrijke plekjes opgezocht. We zijn in Verona geweest, hebben de James Bond route bij Limone gereden (natuurlijk inclusief mijn Italiaanse/James Bond rijstijl), hebben een route langs het Gardameer gereden en hebben diverse stadjes bezocht. Het was echt een heerlijk weekend!

De afgelopen dagen heb ik heel veel nagedacht, veel geschreven en gewandeld. En doordat er geen afleiding is, kan ik hier ook alle tijd voor nemen. Niks moet en ik kan zelf bepalen wat ik wil, wanneer en hoe. Het is eigenlijk precies zoals ik het mij van te voren had voorgesteld. Ik wist namelijk dat het niet altijd even makkelijk zou zijn en gek genoeg vind ik dat ook juist fijn. Want doordat het niet alleen maar leuk en mooi is, kan ik juist de kleine dingen en momenten heel erg waarderen. En trouwens.. dat 'perfecte plaatje' zou toch ook heel snel saai worden?;)

Tot snel! xx